มิคเศียร, มิคสิร-, มิคสิระ ๑ หมายถึง น. ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ,เดือนอ้ายตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).
น. ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน. (ป.).
[-, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน] น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณีก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
[-, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน] น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณีก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
[-, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน] น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณีก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
น. แม่เนื้อ, นางเนื้อ. (ป.).
ดู มิค, มิค-, มิคะ.
น. สิ่งเป็นสิริมงคล เช่น มิ่งเมือง เมียมิ่ง.